Violist van Marc Daniel van Biemen biedt een onthullend inkijkje bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Van Biemen neemt geen blad voor de mond. Een heerlijk boek over hopeloze dirigenten, de moeizame relatie met zijn vader en orkestleden die naar een concert komen met hun smoking in een plastic tas van de Appie gepropt.
Bij Marc Daniel van Diemen klotste van jongs af aan het talent tegen de plinten. Zijn vader, zelf professioneel violist, zag dat al snel en nam een strenge maar zeer degelijke opleiding voor zijn rekening. Hij zag erop toe dat zijn zoon goede leraren kreeg, hard studeerde (ook tijdens de vakanties in Italië vijf uur) en wees hem nadrukkelijk op elke fout die hij maakte. Relaxed is anders, maar de opleiding wierp z’n vruchten af: als 24-jarige trad Marc Daniel van Diemen al toe tot een van de beste orkesten in de wereld: Het Koninklijk Concertgebouworkest. In Violist van Marc Daniel van Diemen lezen we wat de violist in een jaar meemaakt.
Marc Daniel van Biemen pakt gemakkelijker het vliegtuig dan de fiets
Het is een heerlijk dagboek van 2022 voor iedereen die geïnteresseerd is in klassieke muziek en meer wil weten over de fascinerende, maar ook wat geheimzinnige wereld van zo’n groot, internationaal orkest. Nou, reken maar dat je aan Marc Daniel van Biemen een uitstekende gids hebt. Hij sleept je mee van concert, naar repetitie, naar borrel, feest en diner. In Italië, in Amsterdam, in Spanje, in Engeland. Het lijkt erop dat die jongen makkelijker in een vliegtuig springt dan op de fiets. Het is echt ongelooflijk wat er van de muzikanten wordt gevraagd: ze repeteren kort voor grote concerten. Samenwerkingen met steeds wisselende dirigenten monden uit in een paar concerten. Daarna wacht alweer een volgend project, vaak met een compleet ander repertoire onder een dirigent die er soms vrij bijzondere opvattingen op nahoudt.
De verhalen in Violist van Marc Daniel van Biemen vertelt over de dirigenten zijn om te smullen. Hij is idolaat van de nieuwe chef Klaus Mäkelä en steekt zijn afschuw over de methoden van diens voorganger Daniele Gatti niet onder stoelen of banken.
‘Philippe Herreweghe is vijfenzeventig, half doof en bovendien naast dirigent ook nog psychiater en mathematicus, maar dat is geen excuus’
Hilarisch is zijn beschrijving van de samenwerking met de beroemde en alom gerespecteerde barokspecialist Philippe Herreweghe. ‘De irritante neiging die hij heeft, is om een melodie voor te zingen en vervolgens steevast te eindigen met een extreme overdrijving zoals hij het níet wil hebben’. Na een eloquente jammerklacht over de onmogelijke methoden van deze legende, verzucht de violist: ‘De man is weliswaar vijfenzeventig, half doof en bovendien naast dirigent ook nog psychiater en mathematicus, maar dat is geen excuus’.
Van Biemen draait inmiddels al heel wat jaren mee in het orkest, maar hij verbaast zich nog steeds. Zo kan hij er niet bij dat er collega’s zijn die naar concerten komen met hun smoking in een tas van de Appie gepropt. Iets anders wat een paar keer gebeurde in 2022 en waar hij zich over verbaast: orkest en dirigent worstelen in de samenwerking en komen tot een resultaat waarvan Van Biemen en zijn collega’s het erover eens zijn dat het eigenlijk een heel eind beter had gekund, maar het publiek klapt zich de handen stuk en de recensenten strooien wild in het rond met sterren.
Marc Daniel van Biemen spuugt er zelf ook niet in
Rode draad in het verhaal van Marc Daniel van Biemen is drank. Zijn vader was alcoholist en niet zo’n beetje ook. Een alcoholist die niettemin behoorlijk goed functioneerde. Daarmee zette de vader enorme druk op Marc Daniel en zijn moeder en zussen. Groot is de blijdschap als zijn vader met succes afkickt. Marc Daniel zit op dat voor de studie in de Verenigde Staten, maar zijn vader zoekt hem op. Met een bijzondere reden.
Hij wil zijn eeuwenoude Amati-viool (categorie Stradivarius) schenken aan zijn zoon die zich verheugt op een week met zijn nuchtere pa. Tegen het eind van de middag arriveert zijn vader met de taxi bij de dormitory in Pittsburgh. ‘Hij stapte de taxi uit met de gele plastic tas van de Duty Free Shop en de vorm van een grote fles was duidelijk zichtbaar’. Iedereen die een drinkende vader heeft of had, zal het gevoel van teleurstelling dat hij beschrijft herkennen.
Overigens spuugt Van Biemen er zelf ook niet in. De beschrijvingen van drankgelagen en met uitgelezen wijnen besprenkelde diners zijn legio. Na concerten, zeker tijdens de tournees zetten de heren en dames musici het op een zuipen. Hilarisch is de beschrijving van een eetfeest bij Van Biemen waarbij de violist zich geestdriftig in de conversatie mengt terwijl hij tegelijkertijd kruiden hakt. Dat gaat mis, hij snijdt zich in zijn vinger en valt flauw. Een vriend komt aanrennen met een glas 2012 Deus Ex Machina Clos Saint Jean Chateuneuf-du-Pape om hem bij te brengen. Dat mislukt.
Op een gegeven moment kaart zijn vriendin het drankgebruik aan. In het dagboek lijkt het of de violist het verstandig opneemt, maar iedereen die zelf een poos wat te veel gedronken heeft, herkent de k-smoesjes van de hartstochtelijke drinker: ‘Ik moet een manier vinden om op een normale manier om te kunnen gaan met drinken. Maar alles loslaten en mezelf verliezen met vrienden kan ontzettend leuk zijn, vooral omdat ik een leven leid waarin veel discipline wordt gevraagd. Ik heb een uitlaatklep nodig’.
Violist van Marc Daniel van Biemen leest als een rit op de pakjesdrager bij een hele snelle jongen. Het is te hopen dat uitgeverij Thomas Rap hem over vijftien jaar nog een keer uitnodigt om een jaar uit zijn leven op te tekenen.
BESTEL HIER JE KATTENBROKKEN, LEKKERE GEURTJES, SCHOOLSPULLEN, KEUKENGEREI, KLEDING, BOEKEN, MUZIEK, SPORTSPULLEN EN STEUN LEESBEEST.