Sylvana Simons staat momenteel nogal in the picture. Reden: de documentaire Demon of diva die over haar werd gemaakt. Een onthullende documentaire die een beetje het zicht ontneemt op waar het om gaat in het racismedebat. Als je daar meer over wilt weten, kun je misschien beter het boek Artikel 1 lezen.
Demon of diva is om twee redenen onthullend. Aan de ene kant maakt het duidelijk dat alledaags racisme vrij gewoon is. Er zit een scene in waarin Simons op straat wordt uitgescholden. Aan de andere kant werpt de documentaire de vraag op of de weerstand die ze oproept alleen met haar kleur te maken heeft.
De camera volgt Simons in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen waaraan ze meedoet als lijsttrekker voor Bij1. De vraag is of ze een diva of een demon is. Na het zien van de documentaire lijkt het antwoord: beide. Ze is een (vrij symphatieke) diva zolang ze wordt omringd door kruiperige paladijnen die alles wat ze doet geweldig lijken te vinden. Ze is een demon op het moment dat ze iemand ontmoet die tegengas geeft. De toon is grof en onwaarschijnlijk badinerend. De scene waarin ze een kritische student de les leest is ronduit eng.
Best jammer. Want op zich moet je bewondering hebben voor de moed van iemand die op deze manier haar nek uitsteekt in een vrij gevaarlijk debat (Simons wordt serieus bedreigd). Wil je weten wat Simons’ denkbeelden zijn? Dan kun je beter Artikel 1 lezen. In dit boek licht ze toe waarom ze een partij als Bij1 is begonnen. Aangevuld met beschouwingen van geestverwanten. Informatief, toegankelijk. Zonder de schrille toon die Simons in de documentaire aanslaat.
