Moederdag is de perfecte dag om iets leuks voor je moeder te kopen en haar extra te verwennen. En, vader, als je dit leest: laat je kinderen iets liefs tekenen en doe er namens hen vooral iets bij. Een boek bijvoorbeeld of iets anders, dondert niet wat. Moeder zijn is leuk, maar het is ook best pittig. Het is onbezoldigd natuurlijk, helemaal niet erg verder, maar daarom waardeert ze het nog wel om in de watten gelegd te worden. Door jou, lieve vader, via de kinderen.
Heb je zelf geen kinderen, ben je geen moeder, dan heb je hopelijk nog een moeder. Ook als ze oud is, vindt ze het vast leuk als je aan haar denkt op Moederdag. Dus wees attent: en stuur haar een kadootje als je niet langs kunt gaan. Wij van Leesbeest zetten een paar suggesties op een rij.
Een demente moeder. Oke, dat is niet meteen een erg opwekkend onderwerp, maar toch slaagt Karin Bruers erin een tragikomische twist aan dit fenomeen te geven in Het zal je moeder maar wezen. Het boek leest lekker weg, mede door de ingenieuze plot. De in een verpleeghuis geplaatste moeder wordt door een van de dochters wordt ontvoerd en komt bij har thuis te wonen. Geen sinecure. Tegelijkertijd is het boek een spiegel waarin de lezer wordt voorgehouden hoe we met ouderen omgaan.
Het is een goed bewaard geheim: andere moeders doen ook maar wat. Dit boek is ideaal om de moeder in jouw leven een hart onder de riem te steken. Relax mama – andere moeders doen ook maar wat is een boek van een moeder voor alle moeders. Een steun in de rug, een inkijkje bij de ander. Een boek waarmee je tot e conclusie komt dat het allemaal heus niet perfect hoeft. Dat een steekje laten vallen het einde van de wereld niet is.
Ook Geef dat kind een slok jenever relativeert de opvoeding enorm en is alleen daarom al een steun in de rug van alle moeders. Een dergelijk opvoedingsadvies was in de jaren 60 en 70 doodgewoon. Tegenwoordig bellen we Meldpunt Kindermishandeling. Auteurs Dorine Hermans en Els Rozenbroek waren jong in een tijd dat deze adviezen (net als ‘geef dat kind een pak slaag’) mainstream waren. De twee auteurs willen niet direct terug naar die tijd, begrijp ons (en hun) goed, maar ze relativeren wel de lichtelijk overspannen ambitie van veel ouders van nu die hun koters in een onbezorgd paradijs willen laten opgroeien waarin alles leuk, leuker, leukst moet zijn. Fijn om te lezen. Hermans slaat met dit boek een andere weg in, eerder schreef ze veel over het koningshuis. Ze schreef Pieter van Vollenhoven, burger aan het hof, Wie ben ik dat ik dit doen mag en Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren (samen met Daniela Hooghiemstra). Els Rozenbroek (1957) is columnist en bladenmaker.
Tenslotte nog een suikerzoete suggestie waaraan je je geen buil kunt vallen tijdens moederdag. Onder moeders vleugels van Louisa May Alcott. Een klassieker over de spanningen tussen maatschappij en individualiteit. Het boek gaat over vier zussen, van wie de wildste graag schrijfster wil worden. En dat in een tijd dat dit nou niet echt vanzelfsprekend was. De recente verfilming onder de titel Litte Women is zo zoet dat het glazuur je van de kiezen springt, maar je verveelt je er niet bij.