Hugo Borst is er mede voor verantwoordelijk dat er een ommekeer kwam in de manier waarop voor ouderen wordt gezorgd. Hij schreef over Joke, zijn aan de ziekte van alzheimer leidende moeder. Vandaag werd bekend dat Joke Borst is overleden.
Hugo Borst schreef wekelijks in het Algemeen Dagblad over zijn moeder en over het verpleeghuis waar ze in was beland. De column resulteerden in twee boeken. In 2015 verscheen Ma en twee jaar later verscheen Ach, moedertje.
Hugo Borst raakte, door de de belevenissen met zijn moeder, zeer betrokken bij de ouderenzorg in Nederland. Hij liep tegen zaken aan die tot dan toe niet of nauwelijks bekend waren bij het grote publiek. Schrijnende misstanden en verdrietige situaties. De verhalen over overwerkt verzorgend personeel en arrogante zorgbestuurders zijn onthutsend.
‘Zorgpersoneel is er om te zorgen, niet om de administratie bij te houden. (…) ‘Elke minuut die verloren gaat aan het registreren en administreren gaat ten koste van de zorg en de aandacht voor bewoners.’ (…) Wil je een definitie van oneindigheid dan moet je de computer van een willekeurige zorginstelling inkijken. Het is kafkaësk.’ (Fragment uit Ach moedertje)
De boeken raakten een gevoelige snaar bij tienduizenden lezers en werden megabestsellers.
Borst liet het niet bij columns en boeken, maar schreef, met Carin Gamers het manifest Scherp op ouderenzorg.
Dit manifest maakte veel los in Nederland. Het regende steunbetuigingen en er kwamen van alle kanten uit de zorg verhalen los over grote en kleine misstanden. Uiteindelijk maakte het kabinet ruim twee miljard euro extra vrij voor de zorg in verpleeghuizen. Borst en Gamers zouden er de Machiavelliprijs voor krijgen.
‘Hoe voel je je?’ Ze knikt weer. Dan fluistert ze, een beetje samenzweerderig: ‘Ik wil graag slapen.’ Ik fluister: ‘Nou, dat doen we dan toch, moedertje.’ (Fragment uit Ach moedertje)
Joke Borst werd 89 jaar.
