Mijn leven als mens van Joke van Leeuwen vertelt het verhaal over een meisje dat sterft en in het hiernamaals enorm opleeft en terugkijkt.
Joke van Leeuwen werd lang geleden al bekend als schrijfster van de betere jeugdboeken. Jeugdromans, maar ook gedichten schreef ze. Dat doet ze zo goed dat je bijna zou vergeten dat ze ook voor de volwassen lezers ontzettend interessant is. Niet voor niets werd ‘Feest van het begin’ in 2013 bekroond met de AKO Literatuurprijs en belandde De onervarenen op de shortlist van de Librisprijs. ‘Hier’ werd in het boekenvak van allerlei kanten uitgeroepen tot het beste boek van 2018.
Nu is er dus eindelijk weer een nieuwe Joke van Leeuwen. Geen ‘feest van het begin’, maar een ‘feest van het einde’ en misschien een nieuw begin.
Dit is het begin van dit prachtboek, waarin Dinka vertelt hoe het zo gekomen is dat ze in het hiernamaals terecht is gekomen: ‘Gisteren ben ik doodgegaan, onverwacht en banaal, met mijn hoofd op een harde tegelvloer die een optische illusie vormt van kubussen.’ Niet lang nadat ze zo onverwacht en banaal is doodgegaan komt ze haar bij de geboorte gestorven tweelingzusje tegen. Samen zien ze hoe Dinka’s korte leven verliep, in de schaduw van haar dode zusje en op de drempel van de nieuwe eeuw. Hoe ze verliefd wordt op Mier, een werelds meisje met een onstabiel verleden. Als blijkt dat Dinka’s naïeve vertrouwen is geschaad, neemt ze het heft in eigen handen.
Alles zit in Mijn leven als mens van een van onze beste schrijvers: liefde, verraad, verdriet, je aan iemand verbinden en weer los moeten laten.
