Marc de Hond leeft niet meer. De televisiepresentator en spreker/schrijver/rolstoelbasketballer doet niettemin nog behoorlijk van zich spreken. Afgelopen zaterdag verscheen een indrukwekkend interview in De Volkskrant.
Dezer dagen verschijnt zijn boek ‘Licht in de tunnel‘. In dit boek vertelt hij over zijn laatste jaren. Hij stierf op 3 juni. Marc de Hond werd maar 42, hij was in de bloei van zijn leven, zijn loopbaan ging fortissimo, hij had kinderen, een huwelijk. Maar in 2018 kreeg hij te horen dat hij kanker had. Hij hield lange tijd hoop dat hij zijn kinderen een heel eind groot zou zien worden, maar het heeft niet zo mogen zijn, amper twee jaar na de diagnose ligt er nu zijn boek.
Eigenlijk is het het dagboek dat hij begon bij te houden nadat hij hoorde dat hij erg ziek was. Het is het verslag van een leven in reservetijd. We weten allemaal dat we doodgaan, maar we kunnen die wetenschap onder normale omstandigheden aardig wegdrukken. Als een vent in een witte jas je vertelt dat er binnenkort waarschijnlijk een einde aan komt, dan ga je anders naar de dingen kijken.
Dat maakt Marc de Hond heel duidelijk in dit boek. Waar de een misschien in een diepe depressie wegzakt, wordt De Hond zich (soms pijnlijk) bewust van de schoonheid van veel om hem heen. Zijn motto: ‘We wachten niet tot het licht aan het einde aan de tunnel, maar we hangen zelf de lampjes op’.
Ondanks de tegenslag en het ene slechte nieuws na het andere, probeerde Marc de Hond het leven met humor en lichtheid tegemoet te treden. Zijn vrouw Remona speelde daarin een belangrijke rol: hij deed haar een bijzonder aanzoek in Carré en ze trouwden toen ze wisten dat hij echt niet meer zou genezen, maar lieten de gasten vooralsnog in zalige onwetendheid.
De Hond was niet de enige die in het aangezicht van de dood de behoefte voelt om zijn leven vast te leggen, om te beschrijven wat er gebeurt als je zo ziek wordt en je je af moet vragen of je het overleeft. Bibian Mentel schreef er meerdere boeken over en natuurlijk is Maarten van der Weijden een voorbeeld van iemand die het wel overleefde, er over schreef en zich er niettemin tot op de dag van vandaag nog heel erg mee bezighoudt. Maarten van der Weijden heeft altijd gesteld dat het geen zaak van winnen of verliezen is als je kanker overleeft. Je hebt kanker niet overwonnen als je het overleeft. Je hebt geluk.
Als iemand de wil en het karakter had om kanker te ‘verslaan’ dan was het Marc de Hond wel. Dat hij niet meer leeft, bewijst maar dat overleven van of sterven aan kanker puur een kwestie is van geluk of pech. Marc de Hond had pech.
