Je kunt er lacherig over doen maar de toch behoorlijk stoere Volkskrant-journaliste Antoinette Scheulderman was compleet kapot toen haar teckel Bubbels overleed. Ze schreef een prachtig boek over het verdriet om een dier, maar ook over de vriendschap en trouw.
Het voelde alsof ze een gezinslid was verloren toen Bubbles overleed. In haar omgeving werd niet altijd even begripvol gereageerd. Sommige mensen zeiden: kun je nagaan hoe ik me voelde toen ik mijn man verloor. Maar treurig feit is dat veel mensen (vaak volkomen terecht trouwens) meer van hun hond dan van hun man houden. De vriendschap tussen een dier en een mens is eigenlijk met niks te vergelijken: als je hond drie nachten wegblijft ben je blij als hij terugkomt. Moet je man eens proberen: dan ben je een stuk minder blij. De vriendschap tussen mens en dier wordt niet vegriftigd door jaloezie, verwachtingen en teleurstellingen die de relaties tussen mensen zo vaak zo moeizaam maken.
Scheulderman kreeg na de dood van Bubbles nogal wat reactie kreeg in de trant van: jammer dat je hond dood is, maar dan neem je toch gewoon een nieuwe? Naarmate Scheulderman langer in de rouw was werden de fronsen op de gezichten om haar heen wat dieper. Was ze nou nog bezig met haar hond?
Scheulderman trok er na een tijdje op uit. Ze interviewde bekende en iets minder bekende Nederlanders over de relatie met hun dier. Dat levert echt prachtige bespiegelingen op over de diepe vriendschap die kan ontstaan tussen mens en dier. Ontroerende verhalen over bijzondere dieren. Prachtige inzichten in mensen ook.
Zin om te lezen? Vandaag besteld, morgen in huis.
