Vandaag is het Wereld Suïcide Preventie Dag. Een wat stoffige mond vol. Achter het initiatief gaat een probleem schuil dat z’n weerga amper kent. Er zijn veel boeken over geschreven. Zeker de moeite voor iedereen die ermee te maken heeft. En dat zijn er meer dan je zou denken.
Alleen in Nederland maken gemiddeld vijf mensen per dag een eind aan hun leven. Terecht worden vrijwel alle zelfdodingen uit de pers gehouden (bevreesd als men is voor ‘besmetting’), maar de keerzijde is dat de omvang van het probleem wordt onderschat door veel mensen. Je hoort er nooit wat over, dus zal het wel meevallen. Niet echt dus.
Zelfdoding heeft enorme gevolgen voor nabestaanden. Kinderen, partners, vrienden en collega’s. Als iemand aan een acute hartstilstand overlijdt, komt de schok ook onverwacht, maar het wordt snel duidelijk wat er aan de hand was. Vaak is het na een zelfdoding ontzettend lastig te achterhalen wat de motieven waren. Achterblijvers zitten vol vragen. Er is een soort biografische autopsie nodig om te achterhalen wat er is gebeurd.
Een boek waarin een dergelijke autopsie wordt uitgevoerd, is Niets weerstaat de nacht van Delphine de Vigan. Nadat ze haar moeder dood heeft aangetroffen, gaat Delphine de Vigan op zoek naar de vrouw achter haar moeder. Ze stuit daarbij op de meest ontroerende herinneringen en de donkerste familiegeheimen, maar ook op de vraag wie haar moeder echt was. Een aander, ouder boek, is Een te dunne huid van Bram Hulzebos. Hierin gaat de auteur op zoek naar de omstandigheden die leidden tot de zelfgekozen dood van zijn vader.
Er zijn bibliotheken volgeschreven over zelfdoding. Night falls fast is het boek dat je een geweldige toegang geeft tot heel veel kennis over dit onderwerp. Helaas niet vertaald in het Nederlands, maar ook in het Engels zeer toegankelijk. Een perfect boek voor degene die altijd dacht dat het wel meeviel met zelfdoding en er ineens toch mee wordt geconfronteerd.
Vanavond is op NPO2 de documentaire Man in de knoop te zien, gemaakt door Frans Bromet. Hierin interviewt hij weduwes van mannen die een eind aan hun leven hebben gemaakt. Ook schrijver Nathan Vos komt aan het woord. (Verhaal gaat verder na de video)
Nathan Vos schreef Man o man naar aanleiding van de zelfmoord van zijn broer. Hij probeert te achterhalen waarom mannen zoveel vaker dan vrouwen een einde aan hun leven maken. Opvallend, want vrouwen zijn twee keer zo vaak depressief als mannen. Nathan Vos zoekt de verklaring in de eisen die aan mannen worden gesteld. Interessante invalshoek.
Meer lezen over zelfdoding? Struin hieronder maar eens rond.
