Blindganger is de de nieuwe roman van Michael Ondaatje. Een nieuwe roman van Ondaatje is altijd weer een belevenis. De man schrijft zo beeldend dat je voor je ziet wat hij optekent. Sterker: soms beschrijft hij beelden die je je vervolgens, na het lezen van het boek, herinnert als je ze in het echt ziet. In zijn beroemde roman De Engelse patiënt, schitterend verfilmd ook, beschrijft hij het begin van een regenbui op zo’n manier dat je, als je het eenmaal gelezen hebt, niet anders kunt dan terugdenken aan dat fragment als de eerste druppels van een regenbui na een warme dag op de droge tegels uiteen spatten.
Het verhaal van Blindganger draait om Nathaniel, die na de oorlog, samen met zijn zus door zijn moeder wordt ondergebracht bij een man die De Mot heet. Een bijzonder type. Excentriek, mogelijk zelfs crimineel, bij wie een bonte stoet van kleurrijke types over de vloer komt. Een poos later keert moeder terug en wordt de suggestie gewekt dat de moeder van Nathaniel iets deed voor de geheime dienst.
Jaren later probeert Nathaniel, die inmiddels zelf voor de veiligheidsdienst werkt, zijn wonderlijke jeugd te reconstrueren en te achterhalen welke rol zijn moeder speelde toen hij nog een jongen was. Hij reconstrueert dus een verhaal. Op de tast. En zijn lezer tast met hem mee. Er is geen garantie dat zijn verhaal overeenkomt met de werkelijkheid. Iets dergelijks was in De Engelse patiënt aan de hand: hierin herinnert een man zich zijn naam en zijn verleden niet. Stukje bij beetje hervindt hij zijn levensverhaal.
Blindganger kan zich meten met De Engelse patiënt. In de rijkdom van het verhaal, in het spel dat Ondaatje met zijn lezer speelt en natuurlijk in de verbluffende stilistische kracht van Ondaatje.
Lees hier wat de Volkskrant vindt van de nieuwe Ondaatje. Ook The Guardian was enthousiast. Bestel de nieuwste roman van Ondaatje via de links in dit verhaal van Leesbeest. Je betaalt geen cent extra, maar steunt de site op die manier.
