Zakenprins Bernhard jr is een interessant boek over ondernemen met gouden lepel in de mond. Rijk geboren worden is al gadverdamme in het land waar nivelleren een feest is.
Als je dan vervolgens ook nog je kuif boven het maaiveld steekt, zakelijk gezien, dan weet je je verzekerd van de kritische belangstelling van veel lezers, journalisten en politici. Eerlijk is eerlijk, helemaal ten onrechte is die kritische belangstelling niet.
Bekend (en helder beschreven in Zakenprins Bernhard jr.) is de manier waarop de ‘pandjesprins’ handelde in panden in Amsterdam. Het gedrag van grote huizenbezitters heeft nogal wat effect op de toch al overspannen Amsterdamse huizenmarkt en het gedrag van grote pandjesbazen helpt niet bepaald om de hitte enigszins te blussen. In de politiek werd al snel een idee voor een Bernhard-belasting’ geboren.
Ook speelde Bernhard zich in de kijker door het Formule 1-circuit in Zandvoort aan te kopen.
Interessanter is wat de auteurs Michiel Couzy en Maarten van Dun opdiepten over de prins uit een wat verder verleden. Minder bekend, maar opvallend. Zo ging de prins in zee met het mediabedrijf van Hans Pérukel. Deze geldt als de founding father van de Nederlandse internetporno. Hij zette de shows van Casa Rosso online. Ook een tikje messy zijn de strapatsen van dezelfde Perukel die een noodlijdend bedrijf opknipte en de gezondere bedrijfsdelen (waarvan Bernhard en kompanen aandeelhouder werden) uit de klauwen van de curator probeerde te houden. En dan zijn er nog de zakendeals waarbij met nogal omstreden types zaken werd gedaan.
Uit Zakenprins Bernhard jr. stijgt een beeld op van een man die een talent heeft voor zaken, maar daarbij tenminste tot op het randje gaat. Prachtige onderzoeksjournalistiek, dat sowieso. Vraag blijft: is het allemaal nou zo vreselijk erg? Zou het hem even zwaar zijn aangerekend als hij geen prins was geweest? Dat is dus een beetje de vraag die de lezer zelf mag beantwoorden.
