David Lagercrantz brak door bij het grote publiek toen hij de beroemde Millennium-trilogie voortzette nadat de oorspronkelijke auteur Stieg Larsson overleed. Zijn nieuwe thriller is Obscuritas. Haalt David Lagercrantz met Obscuritas het niveau van de Millennium-serie?
Lagercrantz is een bijzondere schrijver. Hij werd beroemd met Ik, Zlatan, een sportboek over de Zweedse voetballegende. Terwijl Lagercrantz een bestaan opbouwde als misdaadjournalist en auteur van romans en non-fictieboeken, schreef Stieg Larsson de Millennium-trilogie die waanzinnig populair werden over de hele wereld.
Maar Larsson werd ziek en ging dood. Voor zijn dood vroeg hij Lagercrantz om de trilogie voort te zetten. En dat deed hij. Met verve! De delen vier tot en met zes van de Millennium-thrillers zijn minstens zo spannend als de eerste drie. Zij die moeten sterven was de laatste in de reeks.
Nu ligt Obscuritas in de schappen. Een roman die helemaal los staat van de Millennium-boeken. Lagercrantz introduceert politievrouw Michaela Vargas die een moord op moet lossen op een scheidsrechter die als vluchteling naar Zweden kwam. Een keiharde tante uit een armoedig milieu. Ze wordt door haar meerderen al snel op een zijspoor gerangeerd. Maar ze krijgt hulp uit onverwachte hoek: Hans Rekke is een begenadigd pianist met een onwaarschijnlijk analytisch vermogen. Hij is rijk genoeg om niet te hoeven werken voor de kost en dat is maar goed ook, want hij heeft zijn handen vol aan allerlei psychische klachten.
Lagercrantz heeft goed begrepen dat een onwaarschijnlijk duo het altijd goed doet in een misdaadroman. Ook in Obscuritas werkt het. De twee worden steeds dieper een moeras van internationale samenzwering ingezogen. Afghanistan, de wat al te pittige verhoortechnieken van de VS in de nasleep van 9-11, de vluchtelingenproblematiek, het komt allemaal voorbij in deze thriller die met een been in de actualiteit staat en met het andere been in de relatie tussen Rekke en Vargas.
Zonder Lagercrantz te willen vergelijken met Salieri, de componist die het requiem van Mozart zeer vakkundig voltooide maar er op eigen houtje aanzienlijk minder van bakte, durven we de stelling wel aan dat deze Lagercrantz het niveau van de Millenniumboeken net niet helemaal haalt. Is dat erg? Nee, want ook dit boek is een spannende pageturner. Een acht in plaats van een tien, zeg maar.
