Eenzaamheid van Joris van Casteren is een verslag van een fascinatie van de schrijver voor geïsoleerd zijn. Niet zijn eerste boek over dit onderwerp, misschien wel het meest persoonlijke.
Joris van Casteren schrijft ge-wel-dig-e boeken over het echte leven. Journalistiek van topniveau. Reportages in boekvorm. Neem Lelystad waarin hij zijn jeugd beschrijft tegen het decor van van treurige hofjes van de lelijkste stad van Nederland. Gebouwd in de jaren ’70 toen de politiek stevig in de maakbaarheidsgedachte geloofde. Of Een botsing op het spoor over een vrouw die met haar dochter en vijf honden een einde aan haar leven maakte. Of Moeders lichaam over een man die geen afscheid kan nemen van zijn moeder, ook niet als ze al jaren dood is.
Je voelt ‘m misschien al aan: eenzame puber in Lelystad, vrouw die het leven niet meer aankan, man in de war. Eenzaamheid speelt in de meeste boeken van Joris van Casteren een rol. Het zal je misschien niet verbazen dat Van Casteren in 2018 aan de slag ging als coördinator van de stichting De Eenzame Uitvaart. Met een persoonlijke tekst zwaait deze stichting mensen uit die zijn overleden en bij wie niemand op de uitvaart komt. De wereld van eenzame mensen, die normaal moeilijk toegankelijk is, ging hiermee voor hem open.
Eenzaamheid is onder normale omstandigheden al een wijdverbreid fenomeen, in tijden van corona is het niet bepaald minder. Ouderen zien hun kleinkinderen amper en áls ze ze al zien, mogen ze niet even knuffelen. Mensen durven minder naar buiten. Eenzaamheid ligt voor nog meer mensen op de loer.
Eenzaamheid van Joris van Casteren is een rijk, afwisselend en mooi boek vol prachtige anekdotes en gedachten over de maatschappij, gelardeerd met literaire bespiegelingen waarin de eenzaamheid van allerlei kanten wordt belicht. Maar dan gebeurt er iets verrassends: een celliste uit de VS maakt een eind aan zijn eenzaamheid. Nu maar hopen dat hij niet stopt met schrijven…
BESTEL HIER ALLES VAN JORIS VAN CASTEREN.
