De slag om Rust en Vreugd van Hendrik Groen neemt de lezer mee terug naar het gelijknamige tuintjescomplex. Een bron van conflicten…
Die Hendrik Groen. Zo’n beetje heel Nederland heeft de oude, mopperende baas in het hart gesloten. In zijn boeken vertelt de auteur (die anoniem wil blijven) over het leven in het bejaardenhuis, zijn medebewoners en hun dappere pogingen om hun leven in eigen hand te houden, soms tegen de bierkaai op. In Opgewekt naar de eindstreep vertelt over de levensavond van Hendrik Groen.
De boeken zijn om te smullen, een hilarische televisieserie op basis van de Hendrik Groen-verhalen maakte de populariteit van de Hendrik Groen-boeken nog groter. In 2016 en 2018 wonnen Zolang er leven is en Pogingen iets van het leven te maken de NS Publieksprijs.
Hendrik Groen heeft scherp oog voor de hedendaagse fenomenen die even absurd als lachwekkend zijn: veel ouderen worden op de valreep nog gedwongen tot een verhuizing, omdat op allerlei plekken in het land verzorgingshuizen sluiten of fuseren. Dat is erg ingrijpend voor ouderen, maar het laatste waaraan zorgmanagers die hun problemen dichtrekenen op een Excel-bestand denken.
Ook De slag om Rust en Vreugd van Hendrik Groen laat de lezer weer smullen van de berichten uit Absurdistan. Het is een vervolg op Rust en Vreugd, waarin we Emma volgen. Op een zonnige dag in april nam weduwe Emma Quaadvliegh, op zoek naar afleiding en niet gehinderd door al te groene vingers, een tuin met huisje op volkstuincomplex Rust en Vreugd.
Ze maakte er nieuwe vrienden, maar werd ook geconfronteerd met een wondere wereld van heggencontroles, bouwcommissies en kinnesinne tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ tuinders. Samen met haar tuinvrienden, verenigd in het licht subversieve clubje Klavertje Vier, wist ze de macht van voorzitter Harm van Velsen te ondermijnen.
Inmiddels zit Emma’s eerste tuinjaar erop en hoopt ze dat de naam van het tuincomplex zich in het nieuwe seizoen wat meer zal waarmaken. Zij, haar nieuwe hondje Nelson en haar lievelingsbuurvrouw Roos hebben er hoe dan ook weer zin in.
Maar de meningsverschillen over de manier waarop het park bestuurd moet worden, sluimeren als een veenbrand die elk moment weer kan oplaaien. Een vonkje is genoeg: ruzie over overhangende takken en slecht georganiseerde ledenvergaderingen, gifspuiters en onkruidkwekers. Maar de grootste dreiging komt van de kant van de gemeente. Dat wordt, zoals Roos het uitdrukt, de dood of de gladiolen.
Heerlijk. En nog meer mooi nieuws: er komt een televisieserie over Rust en Vreugd met Annet Malherbe en Arjan Ederveen in de hoofdrollen.
