Willem Wilmink was de melancholieke koning van het ‘lichte vers’. De zachtaardige man met de vriendelijke ogen had ook een compleet andere kant. Dat blijkt uit de biografie die Elsbeth Etty over de dichter schreef.
Eind jaren tachtig ergens was Willem Wilmink gastschrijver aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik ging af en toe naar hem luisteren, iedereen kon zijn hoorcolleges gewoon bijwonen. Willem Wilmink was toen ook al erg bekend om zijn gedichten. Hij maakte geweldige gedichten voor de jeugd, onder meer met het Schrijverscollectief dat voor de roemruchte Stratemaker op Zee-show schreef.
Hij vertelde over de liedteksten die hij schreef voor Herman van Veen. Zijn techniek: hij herhaalde de melodie van een bestaand liedje in zijn hoofd en zocht daar nieuwe woorden bij. Het was altijd wel een verrassing met welke melodie zijn opdrachtgever uiteindelijk op de proppen kwam. Hij vertelde ook over middeleeuwse literatuur en over voetbal en over zijn jeugd in Enschede. Een heerlijke verteller met vriendelijke ogen.
Wilmink had ook een compleet andere persoon in zich. Dat blijkt uit de biografie In de man zit nog een jongen die Elsbeth Etty over hem schreef. Wilmink heeft veel geschreven over zijn jeugd tijdens de oorlogsjaren in Enschede, ook over de angsten die hij uitstond.
Luister hieronder naar Elsbeth Etty die vertelt over haar biografie. (Tekst gaat verder onder de afbeelding).
In de biografie beschrijft Etty hoe Wilmink eigenlijk altijd bang is gebleven voor vanalles. Ze toont ook aan dat de verhalen die Wilmink over zichzelf de wereld inhielp af en toe met een korreltje zout genomen moesten worden. En hij had ronduit nare trekken. Driftbuien bijvoorbeeld, als hij dronken was. Etty behandelt Wilmink met respect, maar ze is niet door hem geïntimideerd. Ze verdoezelt de donkere kanten van haar onderwerp niet. Dat maakt haar biografie spannend en sterk.
De hamvraag is misschien, als je zo’n biografie leest: maakt het uit? Maakt het uit hoe de dichter inelkaar stak voor de waardering van zijn werk? Onder de streep niet, zijn werk staat als een huis. Na het lezen van de biografie rest vooral verbazing over hoe een man die zo vaak zo slecht in zijn vel zat, zulke mooie dingen kon maken. Aan de andere kant: als Wilmink lekker in zijn vel had gezeten, zou hij misschien nooit één gedicht hebben geschreven.
WAARDEER JE LEESBEEST? BESTEL DAN JE BOEKEN, KATTENBROKKEN EN ANDERE SPULLEN VIA DE BANNERS EN LINKS OP LEESBEEST. ZO HOU JE ONS IN DE LUCHT.
