‘Wie waarlijk leeft’ is een ontroerende ode van schrijver Ronald Giphart aan zijn 25 jaar geleden overleden moeder. Geen roman dit keer, maar eerlijke non-fictie.
Ronald Giphart schreef eerder heel mooi over zijn moeder in de roman Ik omhels je met duizend armen. Maar in Wie waarlijk leeft laat Giphart de sluier van de verbeelding achterwege en schrijft hij direct (op een bijna journalistieke manier) over zijn moeder. Natuurlijk wel met zijn zo kenmerkende lichte pen.
Ze was me er nogal eentje Wijnie Jabaaij. Een knappe verschijning met een Jasparina de Jong-achtige allure. Ze zat in de Tweede Kamer in een tijd dat het kamerlidmaatschap nog iets voorstelde. Ze had zich duchtig verdiept in de positie van buitenlanders, homoseksuelen en andere minderheden. Ze was nogal direct (heeft een keer hardgrondig gevloekt tijdens een commissievergadering – benieuwd of dat de handelingen heeft gehaald) maar had ook een enorme charme.
En ze was tegendraads op een leuke manier: als Marie Modaal trok ze door het land met een cabaretvoorstelling. Kom daar nog eens om! En ze toonde haar protest tegen de kabinetten Lubbers door consequent in rouwkleding naar de kamer te komen. Opmerkelijk…
Het komt allemaal aan de orde in Wie waarlijk leeft. Giphart heeft op relatief jonge leeftijd afscheid moeten nemen van zijn moeder. Op haar 49-ste werd de ziekte ms bij haar vastgesteld. Op haar 56-ste overleed ze door euthansie.
Giphart schrijft in Wie waarlijk leeft over de nalatenschap van zijn moeder. Over wat er van haar erfenis terecht is gekomen. Over de positie van de door haar zo verdedigde minderheden in deze tijd. Over het feminisme van vandaag. Over lastige keuzes en over wat zijn moeder werkelijk bewoog. Mooi boek van een zoon die zijn moeder nog steeds mist.
BEKIJK HIER DE BOEKEN VAN GIPHART.
BESTEL HIER JE BOEKEN, KEUKENGEREI EN TUINSPULLEN EN STEUN LEESBEEST.
