Sander Schimmelpenninck en de brug. Sander en de brug is een boek over de kloof in ons land. Hoe sterk is de brug van Sander?
De rijken worden rijker, de armen worden armer. Dat is wel ongeveer de stand van zaken in Nederland. Steeds meer mensen verliezen de aansluiting terwijl aandeelhouders van de multinationals slapend rijk worden. Slapend rijk worden is iets waar Schimmelpenninck duidelijk moeite mee heeft, zo werd ook wel duidelijk in zijn televisieserie Sander en de Kloof. Nadat hij in deze serie de kloof heeft onderzocht, probeert hij nu uit te vinden hoe de brug over die kloof eruit zou kunnen zien.
Je kunt best wat vinden over zijn lichtgeraakte gedrag op Twitter (een obsoleet sociaal medium, in handen van een krankzinnige dat met name op journalisten een onverklaarbare aantrekkingskracht heeft) en zijn badinerende bejegening van deeltijdprinsesjes, maar feit is wel dat hij zich serieus verdiept in dit onderwerp dat hem kennelijk aan het hart gaat.
Sander Schimmelpenninck en de brug
In Sander en de brug redeneert hij ongeveer als volgt: de huidige ongelijkheid is onhoudbaar en leidt onvermijdelijk leidt tot grote maatschappelijke onrust. Bij die onrust hebben logischerwijze de mensen aan de goede kant van de Kloof het meeste te verliezen, aldus Schimmelpenninck. Hoogste tijd voor ‘verlicht eigenbelang’: de mensen aan de goede kant van de kloof kunnen maar beter de hand reiken naar de mensen aan de verkeerde kant van de kloof, want op de complete anarchie die op de loer ligt zit natuurlijk sowieso niemand (aan de goede kant van de kloof) te wachten.
Schimmelpenninck ergert zich aan mensen er wel heel gemakkelijk vanuit gaan dat ze hun succes en welvaart allemaal aan zichzelf te danken hebben, zonder oog te hebben voor de bijdrage van de samenleving aan hun succes. Zonder door iedereen betaald onderwijs, haalt niemand het papiertje dat weer toegang biedt tot een prima baan of dat de tools verschaft om een succesvolle onderneming op te zetten. Zo simpel is het eigenlijk.
De kiezer wordt kopschuw voor experiment
Aan de andere kant: ook aan de goede kant van de kloof zijn er inmiddels zoveel gewone mensen die hard werken, goed op hun centjes passen en nóg niet al te ontspannen door het leven kunnen gaan, dat je je af kunt vragen of het aanpakken van de puissant rijken voldoende soelaas biedt.
Interessant is dat SP-voorvrouw Lilian Marijnissen net een boek over hetzelfde onderwerp heeft gepubliceerd: De winst van eerlijk delen. Socialist Marijnissen en liberaal Schimmelpenninck komen ieder via een eigen route wel ongeveer op dezelfde vraag uitkomen: hoe zorg je ervoor dat mensen kansen krijgen én zich verantwoordelijk tonen voor het collectief?
Daarvoor zijn wel fundamentele veranderingen nodig, zo valt te concluderen uit beide boeken. En daar wringt de schoen, want alleen al de de klauwen gelopen stikstofkwestie leert dat de kiezers niet zitten te wachten op fundamentele verandering. Aan de verkeerde kant van de kloof willen ze wel radicale verandering, maar (inmiddels) waarschijnlijk niet meer op de manier die Sander Schimmelpenninck voor ogen staat. Aan de goede kant van de kloof zijn de kiezers van nature (en des te meer in tijden van crisis) kopschuw voor experiment.
Bouw voor die kloof maar eens een brug.
BESTEL HIER JE KATTENBROKKEN, LEKKERE GEURTJES, SCHOOLSPULLEN, KEUKENGEREI, KLEDING, BOEKEN, MUZIEK, SPORTSPULLEN EN STEUN LEESBEEST.
