Het verhaal van Arsène Wenger is eigenlijk nooit goed verteld. En zeker niet door de legendarische voetbalcoach zelf.
Voetbalboeken vormen een genre apart in de boekenkast. Ze zijn vaak spannend omdat voetballers tegenwoordig een sterker cordon aan voorlichters en pr-mensen om zich heen hebben dan de koning. Op televisie zie je uitsluitend oppervlakkige interviewtjes afgenomen door dociele journalisten die door geleerd lijken te hebben voor jaknikker. In kranten is het al niet veel beter. Kritische vragen zijn link voor een journalist, voor je het weet heb je een boycot te pakken als je al te scherp bent. Dat Van Gaal geregeld ontplofte ten overstaan van journalisten zegt vooral wat over zijn lichtontvlambare karakter, bepaald niet over de scherpte van de vragen.
Een verademing zijn de boeken die achteraf geschreven worden en waarin je alsnog leest (vaak decennia na dato, maar toch) hoe het allemaal echt is gegaan. Of nou ja, echt… in de ogen van de schrijver. En in het geval van ‘Mijn verhaal’ van Arsène Wenger mag je ervan uitgaan dat zijn verhaal gekleurd is.
Wenger is natuurlijk wel gewoon een legende. Daar kunnen we kort over zijn. Hij was tweeëntwintig jaar lang manager van Arsenal en vierde met de club grootse successen, waaronder het winnen van landstitels, de FA Cup en Europese bekers. Hij werkte er met spelers als Marc Overmars, Thomas Vermaelen en Giovanni van Bronckhorst, bouwde een elftal om Dennis Bergkamp en Thierry Henry en stond aan de basis van de doorbraak van Robin van Persie als Europees topschutter. Voor de Nederlandse lezer is het verhaal van Arsène Wenger alleen daarom al interessant.
Maar gekleurd is het verhaal natuurlijk wel. Neem alleen als het feit dat de naam van zijn al even beroemde collega José Mourinho welgeteld nul keer in deze autobiografie voorkomt. Mourinho was de aartsrivaal van Wenger. Toen Mourinho recent tijdens een persconferentie werd gevraagd naar het boek van Wenger en naar het feit dat hij er precies nooit in voorkomt, had Mourinho (die Wenger in 2014 een ‘specialist in falen noemde) een vilein antwoord paraat. ,,Een boek schrijf je omdat je je goed wilt voelen.” Aangezien Wenger slechts twee keer van Mourinho heeft gewonnen (en heul vaak verloren) is het volgens Mourinho logisch dat hij schittert door afwezigheid in Mijn verhaal.
Maar goed, Wenger is natuurlijk geen kleine jongen, hij heeft veel hoogtepunten meegemaakt en ook wat dieptepunten beleefd. Hij deelt in zijn boek de belangrijke momenten in zijn leven en loopbaan. En hij geeft zijn visie op hoe je leidinggeeft, hoe je nederlangen verteert en wat de rol is van een sterke wil, passie, en hard werken.
BESTEL HIER JE KATTENBROKKEN, WASMIDDEL EN LEKKERE GEURTJES EN STEUN LEESBEEST.
