De gelukkigste man van Nederland is een bundel lichtvoetige essays over Nederland. Een land dat al jaren die opgewekte premier heeft…
Op de cover een afbeelding van dit monter voortstappende enigma dat luistert naar de naam Mark Rutte. Een man die visie iets vindt voor de opticien maar die niettemin al jaren zijn stempel drukt op de Nederlandse maatschappij.
Een wonderlijke premier van een (al zien we dat zelf natuurlijk niet zo) nogal wonderlijk land. Maar gelooft u maar dat we een heel bijzonder landje zijn. Want in een tijd waarin we gebiologeerd en vol afschuw keken naar de rellen rond het Capitool kijken ze in de VS met even veel verbijstering naar de types die hier de boel kort en klein slaan omdat ze na negen uur niet meer naar buiten mogen.
Als iemand deze Nederlandse inborst en deze wonderlijke tijdgeest weet te vangen is het wel Joost de Vries. Hij debuteerde in 2010 met de roman Clausewitz. Toonaangevend in Letterland deze in 1983 geboren schrijver die romans en lichtvoetige essays schrijft. Zijn essaybundel Vechtmemoires werd genomineerd voor de Jan Hanlo Essayprijs. Zijn roman De republiek werd onder meer bekroond met de Gouden Boekenuil en werd in meer dan tien talen vertaald. Kortom, Joost de Vries heeft wel wat in de mouwen.
Vaak een feest om over Rutte te lezen. Sheila Sitalsing doet dat vooral heel goed, omdat ze zich ergert en vermaakt om de premier die zich als een soort altijd lachende Houdini uit ieder politiek probleem weet te ontworstelen. En deze bundel beperkt zich niet tot Mark Rutte.
In dit boek schrijft Joost de Vries over hoe politiek onze cultuur beïnvloedt – en omgekeerd. In speelse, wervelende essays over onder meer Mark Rutte en Badr Hari, Voetbal Inside en De luizenmoeder, Rutger Bregman en Ilja Leonard Pfeijffer portretteert De Vries een land dat graag klaagt, maar als het erop aankomt diep tevreden lijkt met zichzelf. In De gelukkigste man van Nederland stelt Joost de Vries de hamvraag: wat betekent het om overeind te blijven in een wereld die steeds sneller verandert?
Lees meer van Joost de Vries:
