Shuggie Bain is een boek dat je gewoon gelezen moet hebben. Won de prestigieuze Booker Prize en is nu vertaald.
Triest verhaal, maar zo opgeschreven door Douglas Stuart dat er ook nog heel veel te lachen valt. Shuggie Bain groeit op in de jaren tachtig in Glasgow onder de vleugels van zijn heus wel lieve, maar helaas nogal verslaafde moeder. Ze verkassen nogal eens, maar rode draad is wel dat de buren vaak morsige types zijn. Ja, een smartlap, we horen het u denken, maar wel een waarbij je je geen moment verveelt. Dat komt door de vaardige pen van Stuart, die het meeslepende coming of age-verhaal vertelt
Lachen en huilen om een jochie dat anders is. Hij groeit op in de jaren waarin een guur Thatcheriaans bewind door de UK giert. De omgeving waarin hij opgroeit is niet voor watjes. Shuggie Bain is weliswaar allesbehalve een watje, maar hij is wel anders dan de andere jongens.
Douglas Stuart weet dit verhaal overtuigend te vertellen, ook omdat het leven van Shuggie veel overeenkomsten vertoont met dat van hemzelf. Dit is duidelijk een noodzakelijk boek dat Stuart moest schrijven. Het boek is bedoeld als een eerbetoon aan zijn moeder en zelfs aan de gore stad en de krotten waarin hij opgroeide. In die opzet is Stuart ruimschoots geslaagd. Dit debuut won meteen zo’n beetje de belangrijkste prijs in het Engelse taalgebied. Maar vergeet dat maar gewoon. Gewoon een goed boek!
