Hitsige notarisperikelen staan centraal in de debuutroman ‘Waarvan akte’ van de Vlaamse debutant Piet Coucke. Het notariaat saai? Niet in het universum van Coucke.
Schrijven is een feest. Niet alleen voor de beroepsschrijvers. Ook voor mensen die het heerlijk vinden om in een parallel universum te verdwijnen. Het lijkt op lezen (ook als je leest waan je je in een andere wereld) met dit verschil dat je als schrijver je eigen parallele universum schept. Piet Coucke (1963) verdient zijn duiten in de reclame, maar hij debuteert nu als romancier.
Hij is niet de eerste die overdag een keurige baan heeft en de rest van de tijd schrijft. Simon Vestdijk was arts, Willem Brakman (leest iemand zijn werk nog?) dito en de titaan Gerrit Krol werkte bij de NAM en schreef daarnaast een prachtig oeuvre. Coucke bevindt zich kortom in prima gezelschap.
Zijn debuutroman ‘Waarvan akte’ speelt in de notariswereld. Blijkbaar wordt een mens maar hitsig als hij/zij de hele dag tussen de testamenten en hypotheekaktes verkeert, want vrijwel alle personages in dit boek worden gedreven door hun driften. Dat levert sappige taferelen op, beschreven in een al even sappig Vlaams. De enige bij wie er meer bloed naar het hoofd stroomt dan naar andere delen van het lichaam is de dochter van een van de notarissen in dit verhaal. Zij spint een ingenieus net van intriges om een buitengewoon dubieus plan ten uitvoer te brengen. Dit plan vormt het plot tot (bijna) het eind van deze in alle opzichten spannende roman. De ontknoping mag verrassend genoemd worden.
Coucke weet als reclameman een goed verhaal te verkopen, maar ook als romanschrijver staat hij zijn mannetje. Dit verhaal glijdt erin als Gods woord in een ouderling.
FOTO
Joe deSousa
WAARDEER JE LEESBEEST? BESTEL JE BOEKEN EN ANDERE SPULLEN VIA DE LINKS OP DEZE SITE EN JE STEUNT LEESBEEST.
