De verdronkene van John Banville is de nieuwste van de highbrow Britse auteur die zich af en toe een thriller permitteert Gelukkig maar!
John Banville hoort echt tot de fine fleur van de Britse literatuur. In 2005 won hij The Sea de MAN Bookerprize. We lazen in 2023 Singulariteiten. Echt een roman waar je even voor moet gaan zitten en op moet letten, om vervolgens meegesleept te worden in een fijnzinnig familiedrama. Hij publiceert al jaren de ene prachtroman na de andere.
Maar de veelgeprezen auteur heeft een voorkeur waar maar weinig ‘serieuze auteurs’ mee te koop lopen: hij houdt van thrillers. Soms publiceert hij ze onder pseudoniem, maar zijn jongste voert hij onder eigen vlag. De verdronkene van John Banville is een lust om te lezen.
We wisten het al, want in 2021 verscheen Sneeuw. Een heerlijk verhaal over politieman John Strafford die vanuit Dublin het achterland van Ierland wordt ingestuurd omdat er een pastoor is vermoord. En dat niet alleen: zijn zaakje is er ook af.
Natuurlijk is niet elke priester een pedofiel, maar dit zaakje riekt wel heel erg naar een wraakoefening. De setting van dit verhaal mag er zijn: want Stafford belandt bij de excentrieke aristocratische familie Osborne. Deze lieden zijn een beetje blijven hangen in het verleden (overigens speelt deze thriller-noir) in de jaren vijftig die van zichzelf natuurlijk al vrij naargeestig waren. Anyway, leuke familie, die Osbornes, maar ze zitten de vastberaden politieman danig in de weg.
Met de setting bevindt de 75-jarige auteur zich trouwens op vertrouwd terrein: de periode waarin hij zelf opgroeide in een land dat zuchtte onder de Britse kolonisatie en in groezeligheid probeerde te overleven.
Sneeuw is een klassieke thriller: intelligent, ontregelend en nostalgisch. John Banville sleept je mee in zijn verhaal en laat je in een moeite door echt genieten van de prachtigste zinnen. Echt, als je nog niks van Banville hebt gelezen in je leven, begin daar dan gewoon mee. Maakt eigenlijk niet uit wat je uit de kast pakt of bestelt. Het is zó ontzettend de moeite waard.
Geldt ook voor De verdronkene van John Banville. Opnieuw Ierland, opnieuw jaren ’50, opnieuw de speurder Strafford. Een eenzame man komt een mysterieuze, lege auto tegen in een veld. Hij weet dat hij er niet verstandig aan doet dichterbij te komen, maar is niet in staat zich te beheersen, en al snel raakt hij betrokken bij een verontrustende zaak van een vermiste vrouw, wier echtgenoot beweert dat ze zich in zee heeft geworpen.
Vanuit Dublin komt inspecteur Strafford de zaak onderzoeken. Hij wendt zich al snel tot zijn oude bondgenoot: de lastige maar briljante patholoog-anatoom Quirke, een man met wie hij een steeds ingewikkelder relatie onderhoudt. De detectives van John Banville zijn spannend en knap, maar ze geven je meteen wat om over na te denken: in dit geval over de geheimen die we hebben bijvoorbeeld.
