De biografie van Máxima biedt biedt een uitgebreid inkijkje en een grondige analyse van de jeugd van de koningin. Een jeugd in moederland Argentinië.
Marcia Luyten tekende voor dit eerste deel van de tweedelige biografie over Máxima. En dat is ontzettend goed nieuws. Ze schreef onder meer Het geluk van Limburg (over de steenkoolindustrie) dat de Brusseprijs won voor het beste journalistieke boek. Maar dat was in 2015. Alweer een poosje terug. De laatste jaren werkte ze aan een uitgebreide biografie van Máxima Zorreguieta.
In Nederland leerden we haar kennen als de stralende verschijning aan de zijde van de toch wat minder flamboyante kroonprins. Er ontstond een politieke rel omdat haat vader lid was van een fout regime in Argentinië. Ze veroverde de harten van de meeste Nederlanders met haar ‘beetje dom’- opmerking en de Izegrim die nog niet om was, ging wel overstag na haar traan tijdens de huwelijksvoltrekking.
Anyway, tot zo ver ons collectieve geheugen. Leuk en aardig, maar het leert ons natuurlijk niks over wie Máxima is en was. Luyten praat ons uitgebreid bij. Ze zoomt in op de familie van Máxima, de upperclass waarin ze opgroeide in een land dat ooit grote dromen koesterde. Dromen en ambities waarbij vijftig jaar geleden toen Máxima geboren werd, de realiteit flets afsteekt. Een land ook waarin de spanningen hoog oplopen. De veilige omgeving waar Máxima in opgroeide bleek tegen nogal hoge maatschappelijke kosten gewaarborgd: een berucht militair regime moest een voortdurend de kop opstekende revolte onder de duim zien te houden. Zoals bekend: haar vader maakte deel uit van dat regime.
Tegen de achtergrond van die grote geschiedenis vertelt Luyten het verhaal van de kleine Máxima die uitgroeit tot een wereldwijze vrouw, de familie, de vriendschappen en de stap naar de VS.
Misschien vind je deze boeken over Máxima ook interessant:
